ജുഡിഷ്യല്‍ കമ്മീഷന്‍

    കാര്‍ഗില്‍ യുദ്ധകാലത്ത് യുദ്ധത്തില്‍ മരിച്ച ഇന്ത്യന്‍ സൈനീകരുടെയും ഓഫീസര്‍മാരുടെയും വിവരങ്ങള്‍ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധയോടെ വായിക്കുമായിരുന്നു. പതിവിന് വിപരീതമായി വളരെയധികം   സൈനിക ഓഫീസര്‍മാരാണ് അന്ന് കൊല്ലപ്പെട്ടത്. അത് പക്ഷേ എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയില്ല. കാരണം ശത്രു തീരെ അപ്രതീക്ഷിതമായി കാര്‍ഗില്‍ മലമുകളില്‍ കയറിപ്പറ്റിയിരുന്നു. സന്നാഹങ്ങളോടെ മലമുകളില്‍ നിലയുറപ്പിച്ച ശത്രുവിനോടാണു നമുക്ക് താഴെ നിന്നു യുദ്ധം ചെയ്തു മുന്നേറേണ്ടിയിരുന്നത്. ഓഫീസര്‍മാരുടെ മരണസംഖ്യ ഉയര്‍ന്നതിന് കാരണം അവര്‍ നേരിട്ടു യുദ്ധം നയിച്ചു എന്നത് തന്നെയാണ്. പോരെങ്കില്‍ വളരെ വര്‍ഷങ്ങളായി ഒരു യുദ്ധം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഈ യുവ ഓഫീസര്‍മാരില്‍ ആരും തന്നെ യുദ്ധമുന്നണിയില്‍ നില്‍ക്കേണ്ടി വന്നിട്ടില്ല. നമ്മുടെ വായുസേനയുടെ അനിതരസാധാരണമായ മികവിന്‍റെ ബലത്തിലാണ് നമ്മള്‍ അന്ന്  ആ യുദ്ധം ജയിച്ചത്. ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ച കാര്യം അതല്ല. മരിച്ച ഓഫീസര്‍മാരില്‍ ഒരു നല്ല ശതമാനവും മുന്‍ സൈനീക ഓഫീസര്‍മാരുടെ മക്കളോ ബന്ധുക്കളോ ആയിരുന്നു. അതെന്നെ അമ്പരപ്പിച്ചു. മുന്‍ ഓഫീസര്‍മാരുടെ മക്കള്‍ മിടുക്കരാകുന്നതിനും അവര്‍ക്ക് ഓഫീസര്‍മാരായി സിലക്ഷന്‍ കിട്ടുന്നതിനും വിലക്കൊന്നുമില്ല. പക്ഷേ നമ്മുടെ ചില രാഷ്ട്രീയക്കാരുടെ മക്കള്‍ക്ക് കിട്ടുന്ന പോഷണം സൈനീക ഓഫീസര്‍മാരുടെ മക്കള്‍ക്ക് കിട്ടുന്നുണ്ടോ? “നീയെന്‍റെ പുറം ചൊറിയൂ, ഞാന്‍ നിന്‍റെ പുറം ചൊറിയാം” എന്ന മാതിരി അവസ്ഥ നമ്മുടെ സൈനീക റിക്രൂട്ട്മെന്‍റ് നടപടികളിലുണ്ടോ? സമാധാന കാലത്ത് വളരെ മോഹിപ്പിക്കുന്ന ഒരു പോസ്റ്റാണ് സൈനീക ഓഫീസറുടേത്. അത് പാരമ്പര്യമായി കിട്ടുന്നതാണെങ്കില്‍ വളരെ വലിയ അപകടമാണ് സംഭവിക്കാന്‍ പോകുന്നത്.

    ജുഡീഷ്യറിയെക്കുറിച്ചും ജഡ്ജിമാരുടെ നിയമനത്തെക്കുറിച്ചുമുള്ള ഒരു പോസ്റ്റില്‍ സൈനീക ഓഫീസര്‍മാരുടെ നിയമനക്കാര്യം ഉന്നയിച്ചതിന്‍റെ പ്രസക്തി എന്താണെന്ന് ചോദിച്ചേക്കാം. ഒരു പക്ഷേ പ്രസക്തിയുണ്ടെങ്കിലോ? ജഡ്ജിമാരുടെ നിയമനക്കാര്യത്തില്‍ ചര്‍ച്ച നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കയാണല്ലോ. ജഡ്ജിമാരെ ജഡ്ജിമാര്‍ തന്നെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന അപൂര്‍വ്വം രാഷ്ട്രങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ് നമ്മുടേത്. കൊളീജിയത്തിന്റെ ശുപാര്‍ശ ഒരു പ്രാവശ്യം തള്ളാനേ ഭരണകൂടത്തിന് നിവൃത്തിയുള്ളൂ. കൊളീജിയം വീണ്ടും പേര് നിര്‍ദ്ദേശിച്ചാല്‍ സര്ക്കാര്‍ സ്വീകരിച്ചേ പറ്റൂ. കൊളീജിയം നിര്‍ദ്ദേശിച്ച  ഗോപാല്‍ സുബ്രഹ്മണ്യത്തിന്‍റെ പേര് സര്ക്കാര്‍ തിരിച്ചയച്ചതും അദ്ദേഹം സ്വയം പിന്മാറിയതും അതില്‍ സുപ്രീംകോടതി ചീഫ്ജസ്റ്റീസ് ശക്തമായി പ്രതികരിച്ചതുമൊക്കെ സമീപകാല  വാര്‍ത്തകളാണ്.  ജസ്റ്റീസ്   കട്ജുവിന്‍റെ വെളിപ്പെടുത്തലുകളെ തുടര്‍ന്ന് പാര്‍ലമെന്‍റ് പലതവണ സ്തംഭിച്ചതും നാം കണ്ടു. ജസ്റ്റീസ് കട്ജുവിന്‍റെ ബ്ലോഗുകള്‍ (http://justicekatju.blogspot.in/) കോടതികളുടെ പ്രവര്‍ത്തന രീതികളെക്കുറിച്ചും ജഡ്ജിമാരുടെ നിയമനത്തിലെ ഉള്ളുകള്ളികളെക്കുറിച്ചും രാഷ്ട്രീയ ഇടപെടലുകളെക്കുറിച്ചും പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ അനുഭവങ്ങളെ ആധാരമാക്കിയാണ് മിക്ക കുറിപ്പുകളും.

    അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ അഭിപ്രായത്തില്‍ കൊളീജിയം എന്ന ഏര്‍പ്പാട് തന്നെ ഭരണഘടനാ വിരുദ്ധമാണ്. അദ്ദേഹം പറയുന്നു “Article 124(2) of the constitution does not mention of a collegium ,it has been artificially created by judges” എന്നു വെച്ചാല്‍ നിയമത്തിനു പുറത്തുള്ള സംവിധാനത്തിലൂടെയാണ് കുറെക്കാലമായി നമ്മുടെ ന്യായാധിപന്‍മാരെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് എന്ന്.

    ഏതൊരു ജനാധിപത്യത്തിന്‍റെയും നിലനില്‍പ്പിന് ജനാധിപത്യത്തിന്‍റെ നെടും തൂണുകള്‍ എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ലജിസ്ലേച്ചര്‍ ,എക്സിക്യൂട്ടീവ്, ജുഡീഷ്യറി  എന്നിവയുടെ നിയമാനുസൃതവും സത്യസന്ധവുമായ പ്രവര്‍ത്തനം അനിവാര്യമാണ്. നാലാമത്തെ തൂണായി മാദ്ധ്യമങ്ങളെയും പരിഗണിക്കുന്നു. ഓരോന്നിനും അവയ്ക്കു കല്‍പ്പിച്ചിട്ടുള്ള കളങ്ങളുണ്ട്, അധികാര പരിധികളുണ്ട്. ഓരോന്നും അവയ്ക്കുള്ളില്‍ ഒതുങ്ങിനിന്നു കാര്യക്ഷമമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുമ്പോഴാണ് ജനാധിപത്യം പുഷ്കലമാവുക. ഒന്നു മറ്റൊന്നിന്‍റെ അധികാരപരിധിയിലേക്ക് കടന്നുകയറുമ്പോള്‍ മുഴങ്ങുന്നത് അപായ മണി നാദമാണ്. പക്ഷേ കുറേക്കാലമായി ഈ അപായ മണിയുടെ കൂട്ടയടിയാണ് നാം ദിവസവും കേള്‍ക്കുന്നത്.

    രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ ജുഡീഷ്യറിയില്‍ ഇടപെടുന്നത് പ്രകടമായത് ഇന്ദിരാഗാന്ധിയുടെ കാലം മുതലാണ്. രണ്ടാമത് അധികാരത്തില്‍ എത്തിയ മിസ്സസ് ഗാന്ധി വിധേയത്വമുള്ള ഒരു ജുഡീഷ്യല്‍ സിസ്റ്റം ഉണ്ടാക്കുന്നതില്‍ ശ്രദ്ധിക്കുകയും വിജയിക്കുകയും ചെയ്തു. തന്‍റെ ഇംഗിതത്തിന് വഴങ്ങാത്തവരെ ഒതുക്കുന്നതും അവരുടെ ശീലമായിരുന്നു. പിന്നീട് ഭരണാധികാരികള്‍, അത് കേന്ദ്രത്തിലായാലും സംസ്ഥാനങ്ങളിലായാലും ഈ രീതി ധാരാളമായി അനുവര്‍ത്തിച്ചു. തമിള്‍നാട് ഭരിച്ചിരുന്ന ഡി.എം.കെ തങ്ങള്‍ക്ക് താല്‍പ്പര്യമുള്ള 10 പേരുടെ പാനല്‍ ജഡ്ജിമാരുടെ നിയമനത്തിനായി കൊടുത്തതും അത്  പരിശോധിച്ച താന്‍ ആ അനര്‍ഹരേ എല്ലാം ഒഴിവാക്കി തികച്ചും അര്‍ഹരായവരെ മാത്രം ഉള്‍പ്പെടുത്തി സുപ്രീം കോടതിക്ക് ലിസ്റ്റ് കൊടുത്തതും ജസ്റ്റീസ് കട്ജു വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. ഇത്തരം സംഭവങ്ങള്‍ തമിള്‍ നാട്ടില്‍ മാത്രം നടന്നതായി കരുതാനും വയ്യ. എല്ലായിടങ്ങളിലും നട്ടെല്ലുള്ള ചീഫ് ജസ്റ്റീസ്മാര്‍ ആണ് ഉണ്ടായിരുന്നതെന്ന് പറയാന്‍ നിവൃത്തിയില്ലല്ലോ.

 

    ഇങ്ങിനെ നിയമിതരായ ജഡ്ജിമാര്‍ പലരും കൂറുള്ള വിനീത വിധേയരായി പെരുമാറുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ജഡ്ജിമാരെ ദൈവതുല്യം കരുതുന്ന സമൂഹത്തില്‍ ഇവരുണ്ടാക്കുന്ന അനുരണനങ്ങള്‍ ചെറുതല്ല. രാഷ്ട്രീയ താല്‍പ്പര്യങ്ങളുള്ള കേസുകളുടെ വിചാരണ വേളയില്‍ അവരുടെ വായില്‍നിന്നുതിരുന്ന മുത്തുകള്‍ ചാനലുകള്‍ തല്‍സ്സമായ ഫ്ലാഷുകളാക്കി ആഘോഷിക്കുന്നതും നാം കാണാറുണ്ട്. പക്ഷേ ഭൂരിഭാഗം പേരും വിധിപ്രസ്താവനയില്‍ നിന്നു ഇത്തരം നിരീക്ഷണങ്ങള്‍ ഒഴിവാക്കാറും ഉണ്ട്. അവരുദ്ദേശിച്ച കാര്യം നടന്നു കഴിഞ്ഞതാവും കാരണം. പക്ഷേ വ്യക്തി താല്‍പ്പര്യങ്ങളുള്ള ചിലര്‍ വിധിപ്രസ്താവനയില്‍പ്പോലും ഇത്തരം യജമാന ഭക്തി കാണിച്ചിട്ടുള്ളതായി കാണാം. അടുത്തയിടെ തന്‍റെ പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ക്കെതിരെ വ്യാപക ചര്‍ച്ച നടന്നപ്പോള്‍ ഒരു ജഡ്ജി തന്‍റെ വിധിയെ ന്യായീകരിച്ചു പ്രസംഗിക്കുന്നതും നാം കണ്ടു. അയാള്‍ക്കെതിരെ വേണ്ടപ്പെട്ടവര്‍ നടപടിയെടുത്തതായി കണ്ടില്ല.

    ജഡ്ജിമാരുടെ പെരുമാറ്റദൂഷ്യത്തിനും അഴിമതിക്കും ഉടന്‍ ചികില്‍സ എന്നതായിരുന്നു പഴയ രീതി. 1973-74 കാലത്ത് ബാറിലെ അഭിഭാഷകന്‍റെ കാറില്‍ എറണാകുളത്തിന് പോയ കുറ്റത്തിന് മജിസ്രേട്ട് സസ്പെന്‍ഷനില്‍ ആയ കഥ ഈ ലേഖകന് അറിയാം. മറിച്ച് തന്‍റെ അന്യോഷണത്തില്‍ അഴിമതിക്കാരനായി കണ്ട ഒരു ജഡ്ജിയുടെ കഥ ജസ്റ്റീസ് കട്ജു പറയുന്നുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ റിപ്പോര്‍ട്ടിന്‍റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ സുപ്രീം കോടതി നടത്തിയ അന്യോഷണത്തിലും പ്രസ്തുത ജഡ്ജി കുറ്റക്കാരനാണെന്ന് കണ്ടെത്തി. പക്ഷേ ഡി.എം.കെയുടെ ഭീഷണിക്ക് മുമ്പില്‍ വലഞ്ഞ സര്‍ക്കാരിന്‍റെ അഭീഷ്ടം അനുസരിച്ചു അയാളെ സ്ഥിരപ്പെടുത്തേണ്ടി വന്നു. ചണ്ഡീഗഡില്‍ ഒരു ജഡ്ജിയുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള ഭീമമായ തുക അതേ പേരുള്ള മറ്റൊരു ജഡ്ജിയുടെ വീട്ടില്‍ തെറ്റായി എത്തിച്ചതും നീതിബോധമുള്ള ആ ജഡ്ജി വിവരം മേലധികാരികളെ അറിയിച്ചതും വളരെക്കാലം മുമ്പല്ല.

    നിയമത്തിനുള്ളില്‍ ഒതുങ്ങിനിന്നു പ്രവര്‍ത്തിക്കുക എന്നതാണു എല്ലാവരുടെയും കര്‍ത്തവ്യം. കോടതികള്‍ക്കും ഈ നിയമം ബാധകമാണ്. നയപരമായ തീരുമാനങ്ങള്‍ എടുക്കാനുള്ള അധികാരം ജനങ്ങള്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന ഭരണാധികാരികള്‍ക്കാണു. കോടതികള്‍ക്കല്ല. (അടുത്ത കാലത്ത് സുപ്രീം കോടതി ഇത് ഊന്നി പറഞ്ഞിട്ടും ഉണ്ട്) പക്ഷേ പല കോടതികളും ഇത് മറക്കുന്നു. കോടതിയുടെ നേരിട്ടുള്ള മേല്‍നോട്ടത്തിലുള്ള കേസന്വോഷണവും വിചാരണയും ശിക്ഷയുമെല്ലാം ഭരണഘടനയുടെ അന്തസത്തക്ക് നിരക്കുന്നതാണോ എന്നു ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്. (കല്‍ക്കരി കുംഭകോണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കേസില്‍ കോടതി അന്യോഷണം ഏല്‍പ്പിച്ച സി.ബി.ഐ ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ ഭീമമായ തുക കൈക്കൂലി വാങ്ങുമ്പോള്‍ രൊക്കം പിടിയിലായ സംഭവം മറക്കാന്‍ സമയമായിട്ടില്ല.) അടുത്ത കാലത്ത് അമിക്കസ് ക്യൂറിമാരുടെ എണ്ണം ക്രമാതീതമായി കൂടുന്നുണ്ട്. ഈ സഹായികളെ നിയമിക്കുന്നതും കോടതി തന്നെ. തന്നെ ജഡ്ജി ആക്കാത്തത്തില്‍ ചീഫ് ജസ്റ്റീസിനോട് പരിഭവിച്ച  ഗോപാല്‍ സുബ്രഹ്മണ്യം എന്ന അമിക്കസ് ക്യൂറിയോട് സ്ഥാനത്ത് തുടരാന്‍ പുതിയ ബഞ്ച് അപേക്ഷിക്കുന്നത് ഇന്നത്തെ വാര്‍ത്തയാണ്.

    ജഡ്ജിമാരെ ജഡ്ജിമാരുടെ കൊളീജിയം തന്നെ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്ന ഇന്നത്തെ രീതിക്ക് മാറ്റം വരേണ്ടതുണ്ട്. നിയമിക്കപ്പെടാന്‍ പോകുന്ന ജഡ്ജിമാരുടെ കഴിവും പശ്ചാത്തലവും ,എന്തിന് വ്യക്തിജീവിതം പോലും അറിയാന്‍ സമൂഹത്തിനു അവകാശമുണ്ട്. ആരെങ്കിലും ഒളിച്ചും പതുങ്ങിയും നടപ്പാക്കേണ്ടതല്ല ജഡ്ജിമാരുടെ നിയമനം. ജുഡീഷ്യല്‍ കമ്മീഷന്‍ രൂപീകരിക്കാന്‍ മന്മോഹന്‍ ഗവണ്‍മെന്‍റ് ബില്ലു കൊണ്ടുവന്നപ്പോള്‍ അതിനെ നഖശിഖാന്തം എതിര്‍ത്ത പാരമ്പര്യമാണ് ബി.ജെ.പിക്കും അതിന്‍റെ നേതാക്കളായ ജെയ്റ്റ്ലിക്കും സുഷമാ സ്വരാജിനുമുള്ളത്. ബില്‍ ജുഡീഷ്യറിയുടെ സ്വതന്ത്ര സ്വഭാവം തകര്‍ക്കും എന്നാണ് അന്ന് അവര്‍ വിലപിച്ചത്. ഇപ്പോള്‍ മോഡി സര്ക്കാര്‍ പ്രസ്തുത ബില്‍ പൊടി തട്ടിയെടുക്കുമ്പോള്‍ കോണ്‍ഗ്രസ്സ് എതിര്‍ക്കില്ല എന്നു നമുക്ക് പ്രത്യാശിക്കാം.

    സുപ്രീം കോടതിയുടെ വെബ് സൈറ്റില്‍ 26 ജഡ്ജിമാരുടെ വിവരങ്ങള്‍ ഉണ്ട്. ഇതില്‍ രണ്ടു പേരുടെ വ്യക്തിപരമായ വിവരങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്തിട്ടില്ല. എല്ലാവരും നീതിന്യായ രംഗത്തെ പ്രഗല്ഭരാണ്. താന്‍ ഏകാധിപതി ആയിരുന്നെങ്കില്‍ ഒന്നാം ക്ലാസ്സു തൊട്ട് നിര്‍ബ്ബന്ധമായും ഗീതയും മഹാഭാരതവും പഠിപ്പിക്കുമായിരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞ ജഡ്ജിയും കൂട്ടത്തിലുണ്ട്. നമ്മുടെ ജഡ്ജിമാരില്‍ ആറ് പേര്‍ മുന്‍ ജഡ്ജിമാരുടെ മക്കളാണ്. ഒരാള്‍ മുന്‍ മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ മകനാണ്. ഒരു ജഡ്ജി വേറൊരു മുന്‍ ജഡ്ജിയുടെ ജൂനിയര്‍ ആയിരുന്നു. മുന്‍ അറ്റോര്‍ണി ജനറലിന്റെ ജൂനിയര്‍ ആയി പ്രാഗല്‍ഭ്യം തെളിയിച്ച ആളാണ് മറ്റൊരാള്‍. ഇപ്പറഞ്ഞത് ജഡ്ജിമാരാകുന്നതിന് ഒരു കാരണവശാലും ഒരു കുറവല്ല. ഒരു പ്ലസ് പോയന്‍റും അല്ല. അവരവരുടെ മേഖലയില്‍ കഴിവ് തെളിയിച്ചവര്‍ തന്നെയാണ് നമ്മുടെ സുപ്രീം കോടതിയിലുള്ളത്. ഇനിയും അത് അങ്ങിനെ തന്നെയായിരിക്കണം.

വെട്ടത്താന്‍

www.vettathan.blogspot.in