അഴിമതിയുടെ അടിവേരുകള്‍

    ഒരു കഥയാണ്. ഇന്ത്യയും റഷ്യയും ഒരു ഉലക്കയുടെ മുകളില്‍ കിടക്കുന്ന കാലം. ഭാരതം സന്ദര്‍ശിക്കുന്ന റഷ്യയുടെ (ഇന്നത്തെ റഷ്യയല്ല, പഴയ USSR) പരമാധികാരി ക്രൂഷ്ച്ചേവിന് അവിസ്മരണീയമായ ഒരു സ്വീകരണം കൊടുക്കണം എന്നു നെഹ്റു ആഗ്രഹിച്ചു. ഡല്‍ഹിയിലും സമീപ സംസ്ഥാനങ്ങളിലും ഉള്ള സാദാ ജനം വിമാനത്താവളം തൊട്ടുള്ള റോഡില്‍ കാത്തുനിന്നു ക്രൂഷ്ച്ചേവിന് ജയ് വിളിച്ചു. ഇന്ത്യയുടെയും സോവ്യറ്റ് യൂണിയന്‍റെയും പതാകകള്‍ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ നിറഞ്ഞു. അതിഥിയുടെ മനം നിറഞ്ഞു. സന്തോഷത്തോടെ അദ്ദേഹം തിരക്കി “ ഇത്രയധികം ആളുകളെ നിങ്ങള്‍ എങ്ങിനെ അണി നിരത്തുന്നു?”

“വരുന്ന ഓരോരുത്തര്‍ക്കും ഞങ്ങള്‍ പത്തു രൂപാ കൊടുക്കും” നെഹ്റുവിന്‍റെ മറുപടി. അദ്ദേഹം ക്രെംലിനില്‍ ചെന്നപ്പോഴും ഭയങ്കര സ്വീകരണമായിരുന്നു. “നിങ്ങള്‍ എങ്ങിനെയാണ് ആളെ കൂട്ടുന്നത്” നെഹ്റു ചോദിച്ചു.

”വരാത്ത ഓരോരുത്തര്‍ക്കും ഞങ്ങള്‍ ഒരു റൂബിള്‍ ഫൈന്‍ ഇടും”  ക്രൂഷ്ച്ചേവിന്റ്റെ മറുപടി കേട്ടിട്ട് നെഹ്റുവിന് എന്തു തോന്നിയെന്ന് അറിഞ്ഞു കൂടാ. റഷ്യയില്‍ ഇപ്പൊഴും കാര്യങ്ങള്‍ അങ്ങിനെ തന്നെയാണോ എന്നും അറിയില്ല. പക്ഷേ ഇന്ത്യയില്‍ കഥക്കു ഒരു മാറ്റവുമില്ല.

ആള് കൂടണമെങ്കില്‍ പൈസ മുടക്കണം.

ഒരു കാലത്ത് വിപ്ലവപ്പാര്‍ട്ടികള്‍ക്ക് വേണ്ടി കയ്യും മെയ്യും മറന്നു കഷ്ടപ്പെടാനും പട്ടിണി കിടക്കാനും ധാരാളം അണികളുണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ക്ക് ധാരാളം സ്വപ്നങ്ങളുമുണ്ടായിരുന്നു. ആ സ്വപ്നങ്ങളുടെ പൂര്‍ത്തീകരണത്തിന് വേണ്ടി എത്ര കഷ്ടപ്പെടാനും പീഡനങ്ങള്‍ എല്‍ക്കാനും അവര്‍ തയ്യാറായിരുന്നു. പക്ഷേ കാലം മാറി. ഇന്നിപ്പോള്‍ പ്രകടനങ്ങളും ഓഫീസ് വളയലുകളും ഒക്കെ ചെലവേറിയ കാര്യങ്ങളാണ്. സ്വപ്നങ്ങള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടവര്‍ക്ക് ഏത് അഭ്യാസത്തിനും കൂലി കിട്ടണം. അതിനു അവരെ കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല.

വലതു പക്ഷ പാര്‍ട്ടികളുടെ അണികള്‍ ആദ്യം തൊട്ടേ കൂലി ഇല്ലാതെ വേല ചെയ്യുന്നവരല്ല. ആളെ കൂട്ടാന്‍ കങ്കാണിമാര്‍ വേണം. എല്ലാവര്‍ക്കും സന്തോഷമാവുകയും വേണം. എല്ലാം ചെലവേറിയ കാര്യങ്ങളാണ്. ഈ രീതി പെട്ടെന്നു സംഭവിച്ചതല്ല. ക്രമേണ നമ്മുടെ നാടിന്‍റെ പൊതു പ്രവര്‍ത്തനത്തില്‍ വന്നു ഭവിച്ചതാണ്.

ഇവിടെ ഏറ്റവും ഉയര്‍ന്നു കേള്‍ക്കുന്ന വാക്ക് “അഴിമതി” എന്നതാണു. പ്രതിപക്ഷം എന്നും ഭരണപക്ഷത്തിന്‍റെ അഴിമതികള്‍ക്കെതിരെ പോരാട്ടത്തിലാണ്. ഈ പക്ഷങ്ങള്‍ അന്യോന്യം മാറുമ്പോഴും അഴിമതിക്കും അതിനെതിരെയുള്ള പോരാട്ടത്തിനും ഒരു മാറ്റവുമില്ല. എന്നാല്‍ വ്യാപകമായ അഴിമതിക്ക് ഒരു കുറവുമില്ല.

ഇപ്രാവശ്യം ശ്രീ .കെ.എം. മാണിക്കെതിരെ ബാര്‍ കോഴ ആരോപണങ്ങളുണ്ടായപ്പോള്‍ പാലാ പ്രദേശങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ള ആരെക്കണ്ടാലും ഞാന്‍ സത്യം തിരക്കാറുണ്ട്. മാണിയുടെ ശത്രുക്കളും മിത്രങ്ങളും അനുയായികളുമടക്കം ഒരാളും മാണി കാശ് വാങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവില്ല എന്നു പറഞ്ഞില്ല. എതിരാളികള്‍ മാണി കടും വെട്ട് വെട്ടുകയാണെന്നും മൂപ്പിറക്കുകയാണെന്നും പറഞ്ഞു. ആരാണ് തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കും പാര്‍ട്ടി പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കും പൈസ വാങ്ങാത്തത് എന്നാണ് അനുയായികള്‍ ചോദിച്ചതു.

തിരഞ്ഞെടുപ്പുകള്‍ ചെലവേറിയ ഇടപാടായി മാറിയത് ഇന്നും ഇന്നലെയുമല്ല. ഒരു കോളേജ് യൂണിയന്‍ തിരഞ്ഞെടുപ്പുപോലും ലക്ഷങ്ങളുടെ ഇടപാടായി മാറിയിട്ട് നാളുകളേറെയായി. ഇപ്പോള്‍ ഭരണ പക്ഷത്തും പ്രതിപക്ഷത്തും ഇരിക്കുന്ന പാര്‍ട്ടികളെല്ലാം നന്നായി പൈസ ചെലവാക്കിയാണ് തിരഞ്ഞെടുപ്പിനെ നേരിടുന്നത്. ഏറ്റവും വലിയ ആദര്‍ശ ശ്രീരാമന്‍മാരുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളിലും പണം വാരി വിതറുന്നുണ്ട്. അവര്‍ കൈക്കൂലി വാങ്ങാത്തവരും അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് അഴിമതി കാട്ടാത്തവരും ആകാം. സാധാരണക്കാരായ പൊതുജനം അവരുടെ ആദര്‍ശ ധീരതയെയും അഴിമതിവിരുദ്ധ നിലപാടുകളെയും വാനോളം വാഴ്ത്തുന്നുമുണ്ട്. പക്ഷേ അഴിമതിയിലൂടെ നേടിയ പണം തന്നെയാണ് അവര്‍ക്കുവേണ്ടിയും ചെലവാക്കപ്പെടുന്നത്. നമ്മുടെ ആദര്‍ശ കേസരികള്‍ ഇതൊന്നും അറിയുന്നില്ല എന്നും കരുതാന്‍ വയ്യ.

വന്നു വന്നു, പാര്‍ട്ടി പ്രവര്‍ത്തനത്തിനും  തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ആവശ്യത്തിനും കാശ് വാങ്ങുന്നത് വലിയ അഴിമതിയാണ് എന്നു ജനം പോലും കരുതാത്ത അവസ്ഥയായിരിക്കുന്നു. തനിക്കും കൂടെ നില്‍ക്കുന്നവര്‍ക്കും രാഷ്ട്രീയ പ്രവര്‍ത്തനത്തിനും തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കും വേണ്ട ഫണ്ട് ഉണ്ടാക്കാന്‍ കഴിയാത്ത നേതാവിന് ഭാവിയില്ല. ഒരു അച്യുതാനന്ദനെയോ ആന്‍റണിയെയോ ഒക്കെ നമുക്ക് വേണം. അവരെ ശ്രീകോവിലില്‍ പ്രതിഷ്ഠിക്കാനും ആരാധിക്കാനുമാണ്.പക്ഷേ ഇത്തരം നേതാക്കന്മാരുടെ എണ്ണം കൂട്ടാന്‍ ജനം പോലും സമ്മതിക്കില്ല.

നമ്മുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രക്രിയക്ക് വലിയ തകരാറുണ്ട്. തിരഞ്ഞെടുപ്പാവശ്യത്തിന് ചെലവഴിക്കാവുന്ന തുകയ്ക്ക് പരിധിയുണ്ട്. ആ പരിധിയിലൊതുങ്ങി ഒരു തിരഞ്ഞെടുപ്പും നടക്കുന്നില്ല എന്നു എല്ലാവര്‍ക്കുമറിയാം.കണ്ണടച്ച് പാലുകുടിക്കുന്ന പൂച്ചകളെപ്പോലെയാണ് പൊതുജനവും വരണാധികാരികളും.

എന്താണ് പരിഹാരം? രാഷ്ട്രീയ പാര്‍ട്ടികള്‍ക്ക് സര്‍ക്കാര്‍ ഫണ്ട് കൊടുക്കണം എന്നു ശക്തമായ ആവശ്യമുണ്ട്. പക്ഷേ ഇന്ത്യയെപ്പോലൊരു രാജ്യത്തു തീരെ പ്രായോഗികമല്ല ആ നിര്‍ദ്ദേശം. അംഗീകൃത രാഷ്ട്രീയ പാര്‍ട്ടികള്‍ക്ക് സംഭാവന കൊടുക്കുന്ന തുക ടാക്സിന്‍റെ പരിധിയില്‍ നിന്നൊഴിവാക്കണം എന്നൊരു നിര്‍ദ്ദേശമുണ്ട്. പരിഗണിക്കാവുന്നതാണ്. തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രചാരണക്കാലം ഏഴു ദിവസമാക്കിക്കുറയ്ക്കുന്നത് തീര്‍ച്ചയായും ചെലവ് കുറയ്ക്കും. പ്രചാരണ റാലികളും പൊതുയോഗങ്ങളും ഇല്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ചെലവ് നന്നായി കുറയ്ക്കാമായിരുന്നു. പക്ഷേ ഇതിനൊക്കെ ഗുണങ്ങളും ദോഷങ്ങളുമുണ്ട്.

കള്ളപ്പണം ഉന്മൂലനം ചെയ്താല്‍ അഴിമതി ഇല്ലാതാക്കാം. പക്ഷേ എങ്ങിനെ? സ്രോതസ്സ് വെളിപ്പെടുത്താന്‍ വയ്യാത്ത കള്ളപ്പണം ബക്കറ്റ് പിരിവിലൂടെ വെളുപ്പിക്കുന്ന നാടാണ് നമ്മുടേത്. ഓരോ നിയമവും നടപ്പാക്കേണ്ടവര്‍ നിസ്സഹായരായി മാറുന്ന ഒരു ഇലക്ഷന്‍ സിസ്റ്റം നിലനില്‍ക്കുന്നിടത്തോളം കാലം അഴിമതി തുടച്ചുമാറ്റുക എന്നത് ഒരു മധുരമുള്ള സ്വപ്നമായിത്തന്നെ തുടരും.

www.vettathan.blogspot.in